Mike Parkes

Mike Parkes
	; Mike Parkes w 1969 roku
Imię i nazwisko	Michael Johnson Parkes
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	24 września 1931 ; Richmond
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1977 ; Turyn
	Sukcesy
	1964: 12 Hours of Sebring
	Multimedia w Wikimedia Commons

Michael Johnson Parkes (ur. 24 września 1931 w Richmond, zm. 28 sierpnia 1977 k. Turynu^[1]) – brytyjski kierowca wyścigowy, uczestnik siedmiu Grand Prix Formuły 1.

Kariera

Willy Mairesse i Parkes zajęli drugie miejsce w wyścigu 1000km Nürburgring w maju 1962 roku, zajmując w Ferrari drugie miejsce za Grahamem Hillem i Olivierem Gendebienem. Wyścig ten miał 44 okrążenia^[2]. W wyścigu 12h Sebring 1964 wraz z Umberto Magliolim zajął pierwsze miejsce przed Ludovico Scarfiottim i Nino Vaccarellą^[3]. W kwietniu 1966 roku wraz z Johnem Surteesem wygrał 620-milowy wyścig na Monzy^[4].

Formuła 1

W Formule 1 zadebiutował w 1959 roku. W sezonie 1966 dwukrotnie zajął drugie miejsce: we Francji oraz 1966 (do którego to wyścigu wywalczył pole position). W Grand Prix Belgii 1967 złamał obie nogi, po czym zakończył karierę w Formule 1.

Inżynier

Poza wyścigami Parkes pracował jako inżynier. W latach 1950–1962 pracował dla koncernu Rootes Group, początkowo jako praktykant. Jedną z jego ról była praca przy projektowaniu i udoskonalaniu samochodu Hillman Imp.

W 1963 roku Parkes dołączył do Ferrari Parkes jako inżynier ws. rozwoju samochodów drogowych, w szczególności 330 GTC. Po wypadku w Grand Prix Belgii 1967 opuścił Ferrari, dokąd wrócił na krótko w 1969 roku. Następnie postanowił pracować dla Scuderia Filipinetti jako inżynier i kierowca.

W 1974 roku został głównym inżynierem ds. rozwoju przy projekcie Lancii Stratos.

Zginął w 1977 roku w wypadku samochodowym.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Msc.	Pkt.
1959	Fry	Fry F2	Climax R4	MCO	500	NLD	FRA	GBR NZ	DEU	POR	ITA	USA			–	0
1966	Scuderia Ferrari	Ferrari 312	Ferrari V12	MCO	BEL	FRA 2	GBR	NLD NU	DEU NU	ITA 2	USA	MEX			8	12
1967	Scuderia Ferrari	Ferrari 312	Ferrari V12	ZAF	MCO	NLD 5	BEL NU	FRA	GBR	DEU	CND	ITA	USA	MEX	16	2

Przypisy

↑ Michael Parkes. oldracingcars.com. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
↑ Phil Hill Wins Neurburgring. „Los Angeles Times”, s. B6, 1962-05-28.
↑ Sebring 'Crasher' Swept By Ferrari. „Los Angeles Times”, s. B5, 1964-03-22.
↑ Datelines:Monza. „Los Angeles Times”, s. B3, 1966-04-26.

Linki zewnętrzne

Strona poświęcona kierowcy (ang.)

[1] Michael Parkes. oldracingcars.com. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).

[2] Phil Hill Wins Neurburgring. „Los Angeles Times”, s. B6, 1962-05-28.

[3] Sebring 'Crasher' Swept By Ferrari. „Los Angeles Times”, s. B5, 1964-03-22.

[4] Datelines:Monza. „Los Angeles Times”, s. B3, 1966-04-26.

[1]

[2]

[3]

[4]